Als de zorgen overwinnen,
het verdriet ondraaglijk lijkt.
Als mijn hart versnelt met kloppen
omdat ik er geen raad mee weet.
Volgen slapeloze nachten,
waarin ik uren draai en denk,
Waaruit ik nooit lijk te ontwaken,
alleen een slaappil nog rust schenkt.
En wil de slaap dan toch niet vatten,
vechten gedachten en woorden
om voorrang in mijn hoofd,
Dan kan de onrust alleen ontsnappen
als ik ze van mij afschrijf, in geloof.
Dan ineens herinner ik mij de woorden,
gekregen van een lieve vriendin.
“Zuchten kan ook bidden zijn,
denken tegen God.
Elk geluid, -hoe zacht, hoe klein,
wordt door hem gehoord.
Voordat ik hem heb bedacht,
kent God al mijn vraag.
Toch bid ik soms ook hardop:
Hij hoort mijn stem zo graag.”
Ja, Hij heeft mijn vraag om rust al gehoord,
voordat ik deze woorden schreef.
Ik ga naar bed, een nieuwe poging wagen
en vertrouw erop dat Hij de slaap nu geeft.
Liefs,
Joke
Kus
We denken aan jullie…..
heel mooi verwoord en heel veel sterkte
Mooi geschreven heel veel sterkte
Zuchten kan ook bidden zijn……..!
Dan is een gedicht schrijven toch ook bidden.
En wie slaapt………….kan gaan dromen.
XX
Heel veel sterkte, en wijsheid gewenst.
Groeten van mij.
Mooi gesproken…maar helaas dat het nodig is dit te verwoorden….liefs…en veel kracht
Lieve fam.
Wat een prachtig gedicht en wat een houvast moet je in je geloof hebben.Heel veel sterkte en
en ik gedenk jullie iedere dag in mijn gebed
Marrie Groenewoud