Ik ben Joke van den Akker (1971), getrouwd met Eric (1973) en moeder van Dave (1998), Emiel (2000) en Donald (2006).
Schrijven heb ik altijd leuk gevonden. Als ik vroeger iets aan mijn ouders wilde vertellen deed ik dit al door het op een briefje te schrijven en dat onder hun kussen achter te laten. Ik ontving dan vaak lieve briefjes terug. Later, na mijn secretaresse opleiding, heb ik diverse functies als secretaresse vervuld, zowel in heb bedrijfsleven als in het (kinder)ziekenhuis. Ook hier kwam mijn voorkeur voor het schrijven goed van pas. Toen onze jongens werden geboren ben ik steeds minder buitenshuis gaan werken.
In 2009 is ons leven drastisch veranderd. Onze oudste zoon Dave kreeg toen te horen dat hij een ependymoom (hersentumor) in een bijzondere vorm heeft. Deze tumor zit zowel in zijn hoofd als rondom zijn hersenvlies en ruggenmerg. Om deze boodschap, voor zover dat kan, te accepteren en te verwerken ben ik gaan schrijven. Eerst door het bijhouden van een weblog, later door het schrijven van een boek. Ik ben nu een fulltime zorgende moeder en auteur van het boek Hoe gewoon bijzonder werd.