Pas op de plaats.

In de afgelopen weken heb ik meegewerkt aan de promotie van mijn boek, bijv. door interviews, boekpresentaties en vandaag een workshop voor lotgenoten bij de Stichting Als Kanker je raakt. Allemaal dingen die ik met veel plezier heb gedaan, waarvan ik voelde dat het goed was om te doen en waar ik in gesprek kwam met lotgenoten. Dit leverde ook bijzondere en bemoedigende  momenten voor mij persoonlijk op. Eén ding wil ik graag met je delen. Door mijn boek kwam ik in contact met een lotgenoot die mij attendeerde op het boek “De jongen die in de hemel was”. Ik heb het direct gekocht en binnen een paar dagen uit gelezen. En wat dat met mij deed…..onvoorstelbaar! Een jongetje van 4 jaar dat in de hemel is geweest en haarfijn kan vertellen hoe het er daar uitziet. Zo indrukwekkend, zo mooi, zo wonderlijk, zo duidelijk, zo bijbels, zo eenvoudig, eerlijk en waardevol….het geeft mij nog meer zicht op onze prachtige, eeuwige toekomst. Ik kan het iedereen aanraden om te lezen!

Aan de andere kant heb ik toch, samen met Eric, ook gewoon de dagelijkse zorg voor ons gezin met alles wat daarbij komt kijken. We hebben het momenteel niet gemakkelijk allemaal. Emiel bereidt zich voor op het voortgezet onderwijs, iets wat Dave nooit heeft kunnen doen omdat hij naar het speciaal onderwijs werd overgeplaatst. Dit brengt de nodige confrontaties met daarbij behorend verdriet met zich mee. Voor Dave ontbreekt nog steeds een duidelijke middaginvulling, dit blijft moeilijk en zorgelijk. Dit veroorzaakt ook weer onderlinge wrijving tussen de jongens omdat Emiel zijn eigen weg gaat, met zijn eigen vrienden en Dave hem eigenlijk voor zichzelf wil hebben. Dit zijn zomaar twee voorbeelden van situaties die ons bezighouden en om onze aandacht vragen.  Om een en ander goed te begeleiden hebben we weer contact met verschillende hulpverleners gezocht. Zo zijn er weer gesprekken met de neuropsycholoog, maatschappelijk werk, orthopedagoog en komende week ook weer een groot artsenoverleg in het ziekenhuis. Kortom, de agenda wordt grotendeels gevuld met dit soort afspraken en de daaruit voortvloeiende acties voor ons persoonlijk. Dit kost ons niet alleen veel tijd maar ook veel energie en soms nachtrust.

Drukke dagen liggen dus achter ons en ik merk dat het nu tijd is voor een pas op de plaats, anders hou ik het zelf niet vol. Dit betekent dat ik de komende weken geen extra activiteiten ga aannemen die verband houden met mijn boek zodat ik mij, samen met Eric helemaal op ons gezin kan richten.

Natuurlijk zijn er ook altijd hele leuke en mooie dingen te melden. Zo waren wij vandaag een dag in Amersfoort en mochten Dave en Donald samen bij de bakker komen werken. Donald was reuze trots! Bij thuiskomst werden wij overladen met dozen met broodjes en heel, heel veel koekjes en koeken. Marcel, ik weet niet of je dit leest, maar enorm bedankt voor je geweldige inzet voor onze jongens! Je begrijpt het al….wij eten de hele week koekjes. Donald is er zo trots op dat hij ze ingepakt heeft in door de bakker geleverde Plop-doosjes en uitgedeeld heeft aan zijn vrienden van school. Ook voor zijn Juf staan ze klaar. Emiel heeft heerlijk gewerkt in de dierenwinkel en heeft daar ook een ontzettend leuke dag gehad! Voor ons is het heel fijn om weg te gaan in de wetenschap dat de jongens goed opgevangen worden en het naar hun zin hebben.

Een fijn weekend toegewenst allemaal!

Liefs,

Joke