Joke van den Akker

In de afgelopen weken heb ik meegewerkt aan de promotie van mijn boek, bijv. door interviews, boekpresentaties en vandaag een workshop voor lotgenoten bij de Stichting Als Kanker je raakt. Allemaal dingen die ik met veel plezier heb gedaan, waarvan ik voelde dat het goed was om te doen en waar ik in gesprek kwam met lotgenoten. Dit leverde ook bijzondere en bemoedigende  momenten voor mij persoonlijk op. Eén ding wil ik graag met je delen. Door mijn boek kwam ik in contact met een lotgenoot die mij attendeerde op het boek “De jongen die in de hemel was”. Ik heb het direct gekocht en binnen een paar dagen uit gelezen. En wat dat met mij deed…..onvoorstelbaar! Een jongetje van 4 jaar dat in de hemel is geweest en haarfijn kan vertellen hoe het er daar uitziet. Zo indrukwekkend, zo mooi, zo wonderlijk, zo duidelijk, zo bijbels, zo eenvoudig, eerlijk en waardevol….het geeft mij nog meer zicht op onze prachtige, eeuwige toekomst. Ik kan het iedereen aanraden om te lezen!

Aan de andere kant heb ik toch, samen met Eric, ook gewoon de dagelijkse zorg voor ons gezin met alles wat daarbij komt kijken. We hebben het momenteel niet gemakkelijk allemaal. Emiel bereidt zich voor op het voortgezet onderwijs, iets wat Dave nooit heeft kunnen doen omdat hij naar het speciaal onderwijs werd overgeplaatst. Dit brengt de nodige confrontaties met daarbij behorend verdriet met zich mee. Voor Dave ontbreekt nog steeds een duidelijke middaginvulling, dit blijft moeilijk en zorgelijk. Dit veroorzaakt ook weer onderlinge wrijving tussen de jongens omdat Emiel zijn eigen weg gaat, met zijn eigen vrienden en Dave hem eigenlijk voor zichzelf wil hebben. Dit zijn zomaar twee voorbeelden van situaties die ons bezighouden en om onze aandacht vragen.  Om een en ander goed te begeleiden hebben we weer contact met verschillende hulpverleners gezocht. Zo zijn er weer gesprekken met de neuropsycholoog, maatschappelijk werk, orthopedagoog en komende week ook weer een groot artsenoverleg in het ziekenhuis. Kortom, de agenda wordt grotendeels gevuld met dit soort afspraken en de daaruit voortvloeiende acties voor ons persoonlijk. Dit kost ons niet alleen veel tijd maar ook veel energie en soms nachtrust.

Drukke dagen liggen dus achter ons en ik merk dat het nu tijd is voor een pas op de plaats, anders hou ik het zelf niet vol. Dit betekent dat ik de komende weken geen extra activiteiten ga aannemen die verband houden met mijn boek zodat ik mij, samen met Eric helemaal op ons gezin kan richten.

Natuurlijk zijn er ook altijd hele leuke en mooie dingen te melden. Zo waren wij vandaag een dag in Amersfoort en mochten Dave en Donald samen bij de bakker komen werken. Donald was reuze trots! Bij thuiskomst werden wij overladen met dozen met broodjes en heel, heel veel koekjes en koeken. Marcel, ik weet niet of je dit leest, maar enorm bedankt voor je geweldige inzet voor onze jongens! Je begrijpt het al….wij eten de hele week koekjes. Donald is er zo trots op dat hij ze ingepakt heeft in door de bakker geleverde Plop-doosjes en uitgedeeld heeft aan zijn vrienden van school. Ook voor zijn Juf staan ze klaar. Emiel heeft heerlijk gewerkt in de dierenwinkel en heeft daar ook een ontzettend leuke dag gehad! Voor ons is het heel fijn om weg te gaan in de wetenschap dat de jongens goed opgevangen worden en het naar hun zin hebben.

Een fijn weekend toegewenst allemaal!

Liefs,

Joke

 

Beste lezer,

De voorjaarsvakantie is weer bijna voorbij. Dave heeft een aantal ochtenden bij de bakker gewerkt zodat hij zijn structuur enigszins kon behouden. Emiel heeft gelogeerd en zich vermaakt met zijn grote neven. Donald is met Eric naar het zwembad geweest en heeft vandaag met mij op de rommelmarkt gestaan. Kortom, de jongens hebben zich prima vermaakt. Dat vakantie ook altijd confronterend is voor Dave hebben we ook deze dagen helaas weer ervaren maar het is fijn dat wij dan samen thuis zijn om dit op te vangen en te begeleiden.

Het bijwonen van de ijshockey wedstrijd HYS The Hague – Eindhoven was een hele belevenis en hoogtepunt in deze vakantie! Met het hele gezin het ijs op.  Dave die een speciaal gesigneerd shirt van de club kreeg met alle handtekeningen van de spelers erop en de wedstrijd mocht openen. De speaker die vertelde over mijn boek en de hele tekst die op de achterzijde van mijn boek staat, voorlas voor een muisstil publiek…. Ons verblijf in de skybox zodat we in alle “rust” (indien gewenst) konden genieten van de wedstrijd. Allemaal activiteiten die je normaal niet meemaakt. Op de terugweg in de auto zeiden Dave en Emiel “het was echt super leuk vanavond, dit is het enige leuke aan ziek-zijn, dat je nog eens iets meemaakt wat een ander niet meemaakt. Maar toch ben ik liever gezond”. Tja…. zo ervaren wij dat ook. Het is allemaal leuk en bijzonder, maar toch….

Dat een boek schrijven en uitgeven ook ander werk met zich meebrengt, ben ik inmiddels aan het ervaren. Afgelopen week heb ik in Spakenburg een filmpje opgenomen op verzoek van de uitgever. Dit filmpje komt binnenkort op You Tube. Gisteren tijdens de ijshockey wedstrijd ben ik geïnterviewd door de Westlandse Omroep Stichting (WOS). Daarnaast ben ik gevraagd om komende week iets te komen vertellen over mijn boek bij Inloophuis Carma, het inloophuis voor mensen met kanker en hun naasten in het Westland. Verder staat er binnenkort een interview met Andries Knevel voor de radio op de agenda. Kortom, van het een komt het ander…. Zolang deze activiteiten te combineren zijn met de thuissituatie en bijdragen aan de bekendheid en inhoud van mijn boek, neem ik dit soort uitnodigingen aan.

Tot zover weer even onze belevenissen.

Lieve groet,

Joke;

Na de boekpresentatie leefden we een paar dagen in een roes van belangstelling, reacties en kadootjes. Het interview bij Groot Nieuws Radio verliep goed. Binnenkort hoop ik een versie ervan te ontvangen zodat ik mezelf terug kan luisteren. Ben wel benieuwd hoe dat klinkt.

Inmiddels zijn we een paar dagen verder en weer met ons beide benen op de grond geland.
En niet zo zachtjes ook. Want beleef je de ene dag hele mooie en emotionele momenten met elkaar, de andere dag word je gewoon weer geconfronteerd met de harde werkelijkheid. Zo ook afgelopen dinsdag. Emiel had afgesproken om met Dave naar de boekhandel in ons dorp te gaan om te kijken of mijn boek daar in het schap lag. Omdat ik zelf op het moment van afspreken niet thuis was, wist ik niets van deze afspraak. Emiel, puber als hij is, vergat de afspraak en ging lekker met zijn vrienden voetballen. Toen Dave merkte dat Emiel niet thuis kwam uit school en werd hij woest. “Ik heb een afspraak met Emiel en hij moet NU naar huis komen, bel hem op! Zit ik weer de hele middag alleen. Hij kan lekker met zijn vrienden weg en ik heb niemand..” Met als gevolg dat ik de hele middag een verdrietige, boze jongen op de bank had hangen wat de sfeer in huis niet echt ten goede kwam. Tel daar een zieke Donald met dubbele oorontsteking bij op en je kunt je misschien indenken hoe ik mij voelde. Onmacht, omdat ik niet in staat ben om de leegte in Dave zijn leven op te vullen (hoe ik mijn best ook doe door zo vaak mogelijk thuis te zijn) en verdriet, omdat ook het gemis aan vrienden een gevolg is van de ziekte die hij heeft, overheersten. Als Dave door iets “van slag” is duurt dit eigenlijk wel de rest van de dag voort. Meestal trekt hij weer bij als hij geslapen heeft. “Een nieuwe dag, een nieuwe kans” denk ik dan maar.

En dan staat nu de voorjaarsvakantie voor de deur. Onze ervaring is dat vakantie vaak tegenvalt omdat de structuur voor Dave dan ontbreekt en de verschillen met de andere jongens vaak zo voelbaar zijn. Gelukkig hebben we voor komende week wel genoeg op de agenda staan, dus we kijken uit naar een leuke week met elkaar!
Eén activiteit springt er echt bovenuit…. De jongens mogen namelijk vrijdagavond de ijshockey wedstrijd tussen HYS The Hague en Eindhoven openen. Deze staat in het teken van sponsoring van Team Westland voor de Alpe d’Huzes (actie KWF). Zoiets hebben de jongens nog nooit gedaan maar het lijkt ze heel erg leuk. We zijn benieuwd.

Voor wie ook vakantie heeft….fijne dagen toegewenst!
Groet,
Joke

Lieve mensen,

Ja,  ik heb vandaag zoveel lieve mensen ontmoet dat ik iedereen maar zo aanspreek!
Vanmiddag mocht ik mijn boek “Hoe gewoon bijzonder werd” presenteren aan zo’n 250 gasten. Familie, vrienden, lotgenoten, kennissen, hulpverleners, collega’s van Eric en vrijwilligers van betrokken organisaties waren hierbij aanwezig. Het was een indrukwekkende middag!

Voor ons, als gezin, was het hoogtepunt de bijdrage van Gert van der Vijver, de zandkunstenaar. Hij heeft, als verrassing voor ons, zijn zandkunsten getoond onder het gehoor van het lied “You raise me up”. Een lied dat ons gezin enorm aanspreekt. We hebben het dan ook ervaren als indrukwekkend, ontroerend en heel emotioneel. En ik geloof dat meer mensen dat zo hebben beleefd….

Als je nooit eerder een boek hebt uitgegeven weet je echt niet wat je te wachten staat. Natuurlijk hebben we alles zo goed mogelijk voorbereid. De speech thuis al uitgesproken zodat de jongens niet voor verrassingen zouden komen te staan en we de emoties in konden schatten. Maar toch….het loopt altijd anders. Het mooie is dat we dit konden delen met de aanwezigen en dat voelde meer dan goed. Nu de presentatie achter de rug is en wij weer thuis zijn, worden we overweldigd door nog meer emoties. We hebben namelijk zoveel lief meeleven mee naar huis gekregen, in de vorm van bloemen, beelden, kadobonnen, kadootjes, wensen, kaartjes, bonbons, kaas, boek, spiegel, fotolijst, etentje etc. etc. Gewoon overweldigend! Een boek uitgeven is 1 ding, maar zoveel liefs ontvangen….dat voelt echt als een warme deken om ons gezin! Wij hebben er geen woorden voor. Hier waren wij niet op berekend.  Daarom lieve mensen die aanwezig waren of op een andere manier met ons mee hebben geleefd…..heel heel veel dank voor al jullie goede gaven en aanwezigheid!

Dit weekend gaan we bijkomen van alle indrukken en ons voorbereiden op de volgende uitdaging… Aanstaande maandagmorgen 18 februari ben ik te gast bij Groot Nieuws Radio (1008 AM) in het programma Grande Café. Een nieuwe ervaring, ik heb er zin in!

Een hele lieve groet, ook namens mijn mannen,

Joke

PS: Het boek is vanaf nu verkrijgbaar in de boekhandel of via internet te bestellen!

 

Beste lezer,

Nog een paar weken, dan is het zover! De presentatie van Hoe gewoon bijzonder werd.  Spannend. Want hoe zal dit boek, dat toch een weergave is van de harde werkelijkheid van ons leven, door de lezers worden ontvangen? Ik ben heel benieuwd.
De voorbereidingen lopen in ieder geval heel voorspoedig. Het is ongelooflijk bemoedigend om te ervaren dat echt iedereen die erbij betrokken is, en dat zijn veel meer mensen dan ik ooit had kunnen vermoeden, enorm enthousiast en spontaan meewerkt. De uitgever, de redacteuren, de marketingafdeling, de zandkunstenaar, vriendinnen, meelezers, betrokken organisaties enzovoort.

Ik zie hier echt Gods hand in. Wat Zijn hand begon laat Hij niet los, dat maakt hij af! Dat geldt niet alleen voor ons maar ook voor dit boek. Zo heb ik het vanaf het begin ervaren dus dat belooft wat!

Om er voor te zorgen dat de uitgave van dit boek niet teveel invloed op ons gezinsleven heeft, praten Eric en ik er zo min mogelijk over in het bijzijn van de jongens. Dit levert anders alleen maar onnodige spanningen op voor Dave en dat willen wij voorkomen. Wat de jongens wel weten is, dat de eerste exemplaren van het boek aan hun zullen worden overhandigd en daar zijn ze trots op!

Vind je het leuk om de boekpresentatie op zaterdag 16 februari aanstaande ook bij te wonen? Dan kan dat!

Tijd: 14.00 uur (welkom vanaf 13.30 uur)

Locatie: ISW Hoogeland, Prof. Holwerdalaan 54-56m 2672 LD te Naaldwijk

Na een woord van de uitgever en mijzelf zal zandkunstenaar Gert van der Vijver ons bijzondere dingen laten zien met gewoon zand. Vervolgens worden de eerste exemplaren van het boek overhandigd aan Dave, Emiel en Donald. Daarna is er gelegenheid om elkaar te ontmoeten en, indien gewenst, het boek te kopen.

Je bent van harte welkom om deze feestelijke middag bij te wonen. Als je voornemens bent om te komen wil je ons dit dan voor 9 februari even laten weten door een mailtje te sturen naar boekpresentatie@jokevandenakker.nl met vermelding van je naam en aantal personen? Dan rekenen wij op je komst!

Tot zover even het laatste nieuws met betrekking tot mijn boek.

Met een hartelijke groet en misschien tot ziens!

Joke

 

PS: Goed om te weten….tijdens de presentatie van Gert van der Vijver mogen geen filmopnamen of foto’s met flits worden gemaakt.