Laatste nieuws… met strik.

Beste lezer,

Ik val maar met de deur in huis. Er speelt zoveel in ons gezin als gevolg van de hersentumor en het niet aangeboren hersenletsel, dat we het overzicht een beetje kwijtraken en onszelf ook.

Even een update:
– Emiel heeft in de vakantie aangegeven de druk die de eetstoornis van Dave op hem legt, niet meer aan te kunnen. Hij heeft behoefte aan rust. We hebben, op zijn verzoek, vrienden bereid gevonden die hem onderdak wilden geven van maandag t/m vrijdag zodat hij wat afstand kon nemen. We hebben hem gebracht. Echter voordat het avond werd vroeg hij al of we hem wilden komen halen, hij kon het toch niet. Kortom, dit is nog niet de goede oplossing. Wat nu?
– Dave loopt weer 3 ochtenden stage en gaat weer 2 ochtenden naar school. Er zijn inmiddels 2 scholen gevonden die bereid zijn om met ons te gaan praten over mogelijke plaatsing. Zover zijn we echter nog niet. De eerste afspraak voor een kennismakingsbezoek moet nog worden gepland.
– De neuroloog was deze week afwezig. Wij hopen volgende week te horen hoe zij denkt dat wij verder moeten gaan nu Dave nog steeds afvalt.
– De wekelijkse bezoeken aan de psycholoog vinden nog steeds plaats. Vooruitgang of verbetering is echter nog niet te verwachten.
-De bezoeken aan de diëtiste zijn confronterend en leveren vaak spanningen op. Onderweg naar huis is het dan ook heel stil in de auto. Ik weet niet meer wat ik zeggen moet.
– De 5 middagen die Dave thuis is worden echt steeds moeilijker. Hij wil zijn broers claimen maar die hebben hun eigen leven en wensen. Veel boosheid en verdriet wordt er dan geuit. Na 4,5 jaar is mijn fantasie een beetje op. We hebben gewoon een goede, structurele oplossing nodig maar deze is niet zomaar voorhanden.
– Om het als gezin op lange termijn ook vol te kunnen blijven houden gaan we op zoek naar een logeergezin. Het zou fijn zijn als Dave 1 keer per maand een weekend kan gaan logeren zodat wij Emiel en Donald wat meer aandacht kunnen geven. Zo’n gezin moet nogal wat te bieden hebben en is daarom niet zomaar gevonden.
-De eerste confrontaties tussen Dave en Donald hebben inmiddels ook plaatsgevonden. Deze hebben echt te maken met het nah van Dave. Hij wil controle houden, gevaren vermijden en structuur hebben. Soms doet Donald iets waar Dave helemaal van streek van raakt. Donald gaat dan huilen en weet zich geen raad. Toen ik van de week dit met Donald besprak zei hij “Ik weet wel hoe het komt dat Dave zich nu met mij bemoeit. Emiel is nu langer weg omdat hij op school eet en dan kan Dave alleen maar op mij letten”. Wat een wijsheid voor zijn klein mannetje, maar ook… wat verdrietig dat hij op zo’n jonge leeftijd dit al moet ervaren en leren.

Tja, en nu moet ik ineens denken aan kadootjes…..
Hoezo? Nou, je kunt een heel simpel kadootje op 101 manieren verpakken zodat het er toch elke keer weer anders uitziet. In folie, in kadopapier, in tule, met of zonder strikken, linten en tierelantijnen. Kortom, dezelfde inhoud in enorm veel verschillende verpakkingen.
Zo voel ik mij een beetje als ik momenteel op deze site schrijf. Ik heb elke keer (helaas) dezelfde boodschap. Namelijk dat het moeizaam gaat met Dave en ons gezin en dat er elke keer weer nieuwe dingen zijn waar wij tegenaan lopen. En in elk nieuw bericht probeer ik er andere woorden, een andere verpakking, aan te geven om deze zelfde boodschap weer over te brengen. Ik zie gewoon geen andere manier.
Natuurlijk wil ik veel liever een ander kado inpakken, een andere boodschap verpakken in woorden. Een boodschap van optimisme, plezier in het leven, gezondheid, vreugde en blijdschap. Maar helaas, als wij deze dingen al ervaren, worden ze toch telkens overschaduwd door al het andere wat ons bezighoudt.

Om een voorbeeld te noemen. Vorige week trouwden mijn broer en schoonzus. We hebben als gezin genoten van een prachtige trouwdag. Ook Dave heeft er van genoten. De volgende dag echter kwamen de tranen, het verdriet. En weet je wat de oorzaak hiervan was? Dave had al de vrienden van zijn oom gezien en hun bijdragen aan het feest. Hij huilde en zei “Als ik nog eens trouw komt er nooit zo’n feest want ik heb geen vrienden die kunnen komen…..”.
Woorden schieten dan tekort…..

Maar goed, genoeg verteld over de boodschap. Laat ik er nog een leuke “strik” om doen, dat verzacht de boodschap tenslotte een beetje.
Gisteren heb ik de opening van de biznizklas van Emiel bijgewoond. Emiel moest daar ook een woordje doen op het podium en dat ging hem echt heel goed af. Ik ben gewoon trots op hem! Dat hij, ondanks alle zorgen thuis, zich toch zo inzet en kan presenteren vinden wij echt super knap!

Hier laat ik het bij voor vandaag.
Een mooie, zonnig weekend toegewenst en bedenk…het is echt bijzonder als je redelijk onbezorgd en gezond door het leven mag gaan. Wees er dankbaar voor en geniet ervan!

Liefs,
Joke

9 gedachten over “Laatste nieuws… met strik.”

  1. Lieve Joke en familie,
    ik heb het pakje met strik uitgepakt……en weet je wat erin zat? Eerlijkheid en openheid…..en dat is -ondanks de hele moeilijke periode die jullie meemaken – een mooi cadeau. Bedankt voor het mogen ontvangen van jullie eerlijkheid.
    Ik wens jullie heel veel wijsheid toe bij het alle beslissingen en moeilijkheden…….
    En wat goed van Emiel!
    Hartelijke groeten, Cindy

  2. Lieve mensen woorden schieten je tekort als je dit allemaal leest. Diepe bwondering voor jullie allemaal maar ook voor Dave die door dit alles heen moet.Ik kan niet anders neerschrijven dan dat ik iedere dag jullie in mijn gebed meeneem. Dat is ook het enige wat ik kan doen
    Heel veel sterkte
    Marrie Groenewoud

  3. Hoi Joke,
    Blijf gewoon doorgaan met delen van je belevenissen. Van de open inkijk die je geeft kan elk mens leren. Hoeveel mensen zijn nu eigenlijk echt eerlijk. Bijna iedereen die aan een ander vraagt : “Hoe gaat het?”, krijgt als antwoord: “Best”. Ja, ja……….Jouw stukken lezend weet ik weer zeker dat “Best” zeker niet voor alle mensen opgaat.
    Groeten, Han

  4. Lieve Joke,
    Het is zo goed om ons deel te maken van jullie situatie…zo kan een ieder lezen dat het leven niet zomaar bestaat uit : opstaan, eten, werken en slapen. Dat er gezinnen zijn die moeten strijden om hun dag door te komen vanwege ziektes binnen het gezin. Dat een ieder heel dankbaar mag zijn als voor hun wel telt dat ze gezond zijn en hun leven op een normale manier mogen leven. Dankbaar voor wat je gegeven wordt in goede gezondheid. Laat ieder daarvan bewust zijn…Jullie weten dat het ook zomaar ineens heel anders kan zijn en dat het leven een dagelijkse strijd wordt.
    Wij leven zo met jullie mee….we zouden allemaal zoveel..maar we kunnen zo weinig…in gedachten en in onze gebeden daar kunnen we jullie bij steunen.

  5. Lieve tante Joke,

    Heftig weer om dit te lezen, al had ik al een en ander vernomen. Eigenlijk heb ik er geen woorden voor en voel ik mij machteloos. Het is zo’n moeilijke situatie en oplossingen liggen niet voorhanden. In gebed wil ik jullie bij God brengen.

    Het is bij het lezen van dit bericht inderdaad goed om te beseffen hoe bijzonder gezondheid is!

  6. Lieve van de Akkertjes,

    Diep respect en bewondering voor openheid en eerlijkheid wat er afspeelt binnen de vier muren van jullie huis. Zoals een zieke kennis van mij eens zei; als je gezond bent, heb je veel wensen, maar als je ziek bent, heb je er maar een…Ik bid voor jullie.

  7. Beste Joke,

    Wat ontzettend heftig om te lezen. Je beschrijft het heel eerlijk en zo dat je het je precies voor kunt stellen. Tjonge, wat moet ik eigenlijk zeggen, behalve dan dat we voor jullie bidden? We wensen jullie Gods liefde toe, dat jullie voelen dat Zijn armen om jullie leven zijn.

    fam. Smith, Bethlehemkerk

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.