Lieve lezer,
De eerste opnameweek van Dave is achter de rug. Het was echt één van de aller, allermoeilijkste weken uit ons leven, tot nu toe. Donderdag dachten we nog….als Dave dit maar gaat volhouden en doorzetten. Zoveel verdriet, zoveel emoties, zoveel zorgen, zoveel woede, zoveel aanpassingen…. Het programma was echt veel te zwaar.
Na een goed gesprek met de artsen en begeleiding wordt er voor de komende week een aangepast programma voor Dave gemaakt. Zo zal hij bijv. voorlopig geen groepsgesprekstherapie bijwonen, zal zijn vrije tijd ingevuld worden, zal ik hem dagelijks overdag een uurtje gaan bezoeken en nog veel meer. We hopen dat dit allemaal positief zal bijdragen aan het wennen van Dave in de kliniek.
Vrijdagavond mocht Dave naar huis. We keken ernaar uit maar vonden het ook spannend. Hij kwam binnen in een goede stemming, blij dat hij thuis was. Zaterdag kwam de vermoeidheid van deze week eruit. We hebben geprobeerd er toch een leuke dag van te maken maar Dave was blij dat hij ’s avonds vroeg naar bed kon. Zondag liep de spanning langzaam op, de terugkeer naar de kliniek kwam in zicht. We moeten ons ritme toch een beetje aanpassen deze dag. Zo eet Dave daar bijv. ’s middags warm en moeten wij deze gewoonte ook maar even gaan overnemen anders mist hij een warme maaltijd. Het afscheid thuis verliep rustig en goed, Eric bracht hem weg. Eenmaal in de kliniek werd het moeilijker en kwamen de tranen. Heel begrijpelijk.
We hopen dat komende week beter zal verlopen dan de vorige en dat Dave elke dag zich een beetje meer op zijn gemak zal gaan voelen. Niet alleen de mensen in de kliniek en wij doen daar ons uiterste best voor, ook u als lezer hebben wij gemerkt. Dave heeft al ontzettend veel kaartjes, berichtjes en kadootjes ontvangen. Ook thuis worden wij niet vergeten. Het doet hem en ons ontzettend goed om zoveel hartverwarmend meeleven te ontvangen! Dankjewel.
Ook Emiel en Donald hebben het niet gemakkelijk nu hun grote broer uit huis is. Enerzijds weten zij het doel hiervan en begrijpen ze ook de noodzaak. Anderzijds is het ook voor hun heel moeilijk om te zien hoe verdrietig Dave daar is en wat dat met ons als ouders doet. Ook het afscheid nemen van Dave na een bezoekje of na het weekend vinden ze moeilijk. Daar komt bij dat wij heel veel van huis zijn en dat ze dus regelmatig bij familie of vriendjes opgevangen worden. Wij zijn heel blij dat dit allemaal kan maar begrijpen ook dat dit alles veel van de jongens vraagt. We doen ons best om ieder te geven wat hij nodig heeft maar ook wij zijn maar beperkt…
Nou, dit was even een korte indruk van afgelopen week. Ik beloof niet elke week iets te schrijven maar zal proberen je op de hoogte te houden!
Lieve groet,
Joke
Lieve allemaal,
Wat een loodzware week hebben jullie achter de rug, en wat gaan jullie nog tegemoet.
We vinden het knap hoe jullie het allemaal proberen op te pakken, hoe moeilijk en zwaar ook.
Met in je achterhoofd dat dit het “beste” is, maar uilige willen Dave ook gewoon thuis hebben.
Heel veel sterkte weer en we denken aan jullie, houdt moed.
Liefs van,
Marco, Mariola,
Brian, Mandy en Kaylee
Beste allen, soms is reageren niet meer dan melden dat jullie in mijn gedachten zijn. Sterkte.
Wat hebben we samen met vele anderen heel veel aan jullie gedacht deze week! Hopen dat de moeilijkste week voobij is, en het beter wordt met de aanpassingen.
Heel veel sterkte, kracht van God voor elke dag net genoeg!
Lieve vd Akkertjes,
Denk aan jullie, veel moed gewenst in deze moeilijke tijd,
Liefs Gera
Heel veel sterkte toegewenst van ons. We denken aan jullie.
Lieve groetjes uit Leusden
het is niet makkelijk maar jullie weten waarvoor jullie het doen maar zwaar blijft het heel veel dterkte allemaal zal een kaarsje voor jullie branden
Lieve allemaal
Net gelezen van de loodzware week, petje af
Veel sterkte ik denk aan jullie
Liefs Marrie Groenewoud
Oh wat een zware week zeg….wij bidden dat Dave gauw een beetje zijn draai mag vinden daarzo.
Heel veel sterkte en we zijn in gedachten bij jullie