Donderdag 6 november, de therapie is bijna voorbij…

Lieve Lezer,

Wat zijn de afgelopen weken enorm snel omgevlogen. We hebben genoten van elkaar, ons gezin en het eiland. Maar bovenal zijn we heel erg blij en dankbaar dat we deze therapieweken hebben mogen volgen en deze ervaringen rijker zijn. Op een bijzondere manier bracht God ons deze mogelijkheid op ons pad. We gingen er heen in het vertrouwen dat Hij ons daar wilde hebben. Nu we bijna aan het einde van de therapie zijn, zijn we zo enorm blij dat we dit hebben mogen meemaken! Er is zoveel gebeurd ten goede van Dave maar ook van Emiel, Donald en onszelf. God heeft de therapie en Kanoa gebruikt om Dave zijn gedachten en gevoelens in beweging te zetten. Een goed begin! Daarbij mochten wij zelf opladen zodat we de taken straks thuis weer met nieuwe krachten op kunnen pakken.

Het duurde best lang voordat Dave zijn therapeut, Paul, ging vertrouwen. De opname die hij achter de rug heeft in de adolescenten kliniek heeft zo zijn sporen achtergelaten. Dave vertrouwde geen ene hulpverlener meer. “Ze kunnen me toch niet helpen” zei hij elke keer. Gelukkig zette Paul door, al ging dat soms met veel gemopper van Dave zijn kant. Sinds afgelopen woensdag zien en ervaren wij een omkeer bij Dave. Paul heeft zijn vertrouwen gewonnen en is met Dave aan de slag gegaan met zijn boosheid en verdriet over zijn ziekte. Dit was en is voor Dave heel heftig. Vele verdrietig uren heeft hij achter de rug. Maar het is zo goed dat al dit verdriet er na al die jaren eens uitkomt, daar zijn we heel blij mee. Dat Dave dan niet de gezelligste in ons gezin is, nemen we graag op de koop toe. Hopelijk kunnen we deze positieve wending thuis voortzetten! We krijgen een verslag van deze therapieweken mee naar huis, alsmede adviezen om thuis dit proces voort te zetten. Dave ziet enorm op tegen het afscheid nemen. Dat zegt wel iets over de hulpverleners en de sfeer hier. Hij heeft mogen ervaren dat er echt een heel hecht team van mensen en dolfijnen bestaat dat zich voor 200% voor hem heeft ingezet. Gewoon bijzonder…..

Ook Emiel en Donald hebben genoten van deze tijd. Ontspannen als gezin, aandacht krijgen en op een positieve manier bezig zijn met Dave zijn ziekte. Daarbij begrip krijgen voor hun eigen gevoelens en gedachten hierover. Ook wijzelf zijn “bijgetankt” in verschillende opzichten. De rust, de zon, de ruimte voor gesprekken, de adviezen, de ontspanningsoefeningen, de genietende jongens, de aandacht van de hulpverleners, de contacten met andere ouders etc. Allemaal dingen die hebben bijgedragen aan een fantastisch verblijf hier op Curaçao.

Morgen dus onze laatste therapiedag. Zaterdag hopen we terug te vliegen.
Vanuit hier nog een laatste zonnige groet en alvast een goed weekend toegewenst!

Joke en de mannen