Lieve lezer,
Voordat de mogelijkheid om dolfijntherapie te gaan volgen op Curaçao (oktober a.s.) in ons leven kwam, was onze zomervakantie al geboekt. Wij zijn dus net terug van twee weken kamperen in het Beierse Woud in Duitsland. Bij kamperen moet je niet denken aan een primitieve vakantie in ons geval, wij logeerden in een luxe lodgetent met echte bedden, een luxe regendouche (met radio, dat vond vonden vooral de jongens interessant) en complete keuken. De locatie en de omgeving lieten dus niets te wensen over.
Voordat wij vertrokken had Dave al zijn bedenkingen….hij zag er enorm tegenop om weg te gaan. Terwijl voor anderen vakantie een moment is om naar uit te zien, zag Dave er dus tegenop, dat voelt al tegenstrijdig. In overleg hebben we besloten om toch met z’n allen te gaan. We hebben de vakantie goed voorbereid, uitgezocht welk programma er op de camping was, aan welke activiteiten Dave misschien deel kon nemen en een dagschema gemaakt wie welke klusjes wanneer doet (tja, de vaatwasser ontbrak dus de afwas moest worden gedaan en om structuur te houden moeten we ook bij voorkeur gewoon 3 x daags aan tafel met elkaar eten en deze moet natuurlijk ook gedekt worden, broodjes moeten gehaald worden etc.). Om Dave te helpen om overzicht te houden in een andere omgeving hadden we dus de nodige voorbereidingen getroffen. Op zich werkte dit goed. Omdat eten voor Dave heel erg moeilijk blijft had ik ook een aantal boodschappen uit Nederland meegenomen zodat hij wist wat wij aten. Echter, de auto was al bomvol, dus er moest ook heel wat in de Duitse supermarkt gekocht worden. Voor Dave was dit lastig. Andere merken, een andere taal op de verpakking, niet weten wat er precies in zit, een andere smaak. Allemaal veranderingen die het voor hem moeilijk maken om zich vast te houden aan zijn eetlijst.
Het uitzicht vanaf onze veranda was prachtig. We keken uit over de camping, het volleybalveld met op de achtergrond de bergen van Oostenrijk! Dit uitzicht had echter ook een keerzijde…Dave zag Emiel en al zijn leeftijdgenoten sporten en bewegen terwijl hij zelf niet in staat was om mee te doen. Heel confronterend en verdrietig. Door zijn ondergewicht is hij gewoon te moe en te zwak om actief te zijn en door zijn hersenletsel is het voor hem ook moeilijk om contacten met leeftijdgenootjes te maken. Terwijl Emiel vaak tot ’s avonds laat de hort op was en genoot van alle activiteiten en gezelligheid, ging Dave elke dag op tijd naar bed. Dave was hier verdrietig over, hij wil graag ook meedoen maar hij kan het niet. Als ouders vinden we dit moeilijk om aan te zien en om er mee om te gaan.
Gelukkig hadden we erg gezellige buurtjes met 2 zonen in dezelfde leeftijd als Dave en Emiel. Met elkaar gingen we bij mooi weer (de 1e week) naar het meertje in de buurt en de jongens deden geregeld een spelletje met elkaar. Hierdoor had Dave toch een beetje contact met leeftijdgenoten. Donald deed trouwens niet onder voor die grote jongens….tot ’s avonds laat deed hij met van alles mee en daar genoot hij van!
De tweede week was het weer iets minder maar gelukkig kwamen Arjan & Hilda toen op de camping om ons te helpen. Wij voorzagen al dat het voor Dave niet gemakkelijk zou zijn en dat dit ook zijn invloed op de andere jongens zou hebben. Door de komst van onze broer en schoonzus konden de jongens ook apart wat aandacht krijgen en konden Eric en ik er ook samen een dagje op uit. We vonden dit heel erg leuk alhoewel we ook concludeerden dat je tijdens zo’n “vrije” dag elke keer weer over de zorgen in het gezin praat. Het is gewoon onmogelijk om dit even echt helemaal los te laten, het is en blijft een onderdeel van jezelf.
En nu zijn we dus weer thuis.
Volgende week gaan Dave en Eric weer aan de slag en pakken we het ritme van onze ziekenhuisafspraken weer op. Donald en Emiel hebben nog 2 weken vakantie, daar genieten we nog even van!
Tot zover even onze vakantie ervaringen.
Met een lieve groet,
Joke
Lieve fam. vd Akker,
Goed om jullie bericht te lezen! Jullie zijn zeker in mijn gedachten in deze vakantieperiode, was benieuwd hoe jullie het hebben gehad. Wat moeilijk dat ook de mooie dingen vaak twee kanten hebben bij jullie.
Liefs Gera
goedemorgen weer fijn om wat van jullie te horen
gelukkig hebben jullie toch nog een fijne vakantie gehad ondanks alles
en nu komen de verplichtingen er weer aan hoop dat het allemaal lukt
wens jullie alle sterkte toe en gods zegen toegewenst
de allerliefste groetjes geertje
Ondanks alle zorgen en verdriet hopen we dat jullie toch een beetje hebben kunnen genieten van de vakantie in Duitsland. En dat ook Dave leuke momenten heeft gehad. Het blijft moeilijk te verteren dat hij niet zo veel kan als zijn broertjes. En hoe verdrietig het ook is, is het toch ook fijn dat zijn broers wel hebben genoten van hun vakantie. Dat is immers ook belangrijk.
Sterkte weer met alle verplichte afspraken de komende tijd.
Liefs Edward en Mariska
Fijn om te lezen dat er toch ook mooie momenten geweest zijn met de vak.
en dat het allemaal door kon gaan.hoe moeilijk soms.
verder sterkte met ziekenhuis bezoeken .en een dikke kus voor de 3 gebroerders
Lieve familie
Net jullie berichtje gelezen toch fijn even een andere omgeving en een campingssfeer
Oktober nog in het vooruitzicht dat maakt je toch ook weer blij. De zorgen blijven
maar petje af voor jullie doorzettingsvermogen. Veel sterkte en lieve groetjes van mij.
Marrie Groenewoud
Dag Fam van den Akker,
Fijn om jullie ontmoet te hebben op het vakantiepark Beierse Woud. We mochten 2 weken even meeleven met jullie. Het doorzettingsvermogen van jullie allemaal heeft ons bijzonder aangesproken.
Bijzonder om te horen dat jullie elke dag de kracht vragen en mogen ontvangen van de Heere God.
Ook de hartelijke groeten van Lars Hugo en Jean Renze.
met vr gr
Frans en Jeannette de Ruiter
Beste familie van den akker
Per toeval op jullie boek gestuit en vandaag in 1 ruk jullie indrukwekkende verhaal uitgelezen, met af en toe een lach maar ook wel een traan
Wat een bijzonder gezin zijn jullie waar zoveel liefde voor elkaar de boventoon
voert.
Ik geloof dat jullie verhaal een inspiratie voor velen zal zijn en wens jullie veel sterkte toe.. koester de mooie momenten!
Rianne