17 augustus 2018, zorgen en blijdschap gaan hand in hand.

Lieve lezer,

Er zijn weer een aantal weken voorbij nadat wij het verdrietige nieuws over Dave zijn diagnose hebben gehoord. Wij realiseren ons allemaal heel goed dat deze tijd, waarin Dave nog steeds geen lichamelijk klachten van de tumor heeft, bijzonder en waardevol is voor ons allemaal.

Dave is ongelooflijk sterk, moedig en dapper maar gaat zich steeds meer realiseren wat deze diagnose inhoudt. Hij doet gewoon zijn dagelijkse dingen, is volop bezig geweest met klusjes bij familie, heeft gelogeerd en gewerkt op de boerderij in Staphorst en is met ons een weekje op vakantie geweest in Friesland. Afgelopen week heeft hij besloten om zich ook nog aan te melden voor een weekje zeilen met lotgenoten met de Stichting Sailing Kids. Een geweldige Stichting waarmee wij ook laatst als gezin een heerlijke dag op zee hebben doorgebracht. Het is bijzonder om met lotgenoten en heel veel vrijwilligers zo’n dag mee te maken. Je hoeft niets uit te leggen, iedereen begrijpt wat je bezighoudt, wat onzekerheid met je doet en waar je behoefte aan hebt. Nadat wij Dave voor deze week hadden aangemeld werden wij gebeld door de verpleegkundige die met deze reis meegaat. En wat blijkt…. het is Sarita, een verpleegkundige uit het Sophia Kinderziekenhuis die destijds toen Dave voor het eerst werd opgenomen, heel veel voor Dave en ons heeft betekend! Echt bijzonder dat wij haar nu weer ontmoeten en dat zij met Dave meegaat zeilen.
Hopelijk krijgen Dave en lotgenoten weer een heerlijke week op het water!

Het klinkt misschien raar, maar ondanks de moeilijke diagnose, zijn we als gezin en als ouders heel gelukkig. Dankbaar voor elke mooie dag die wij met elkaar beleven. Het kan niet anders dan dat wij gedragen worden. Gedragen door de gebeden van de vele lieve mensen om ons heen. Wij willen jullie hiervoor, maar ook voor alle andere vormen van meeleven zoals kaartjes, berichtjes, bloemen en andere gebaren, heel hartelijk bedanken. Het doet ons goed als gezin om te ervaren dat wij er ook nu weer niet alleen voor staan.

Zondag waren wij in de kerk. De dienst sprak mij erg aan en deed mij weer beseffen dat ik/wij er niet alleen voor staan. “Laat je kruik of koffer met zorgen en verdriet maar achter in de kerk. Ga naar huis en neem de Zegen en nabijheid van onze Hemelse Vader mee. Door welke moeilijkheden, pijn of verdriet je ook moet gaan, Hij gaat met je mee.” (vrij vertaald). We staan er niet alleen voor en vertrouwen erop dat God met ons meegaat. Daarom kunnen we, ondanks het verdriet, ook genieten!

Emiel werkt inmiddels fulltime bij de dierenwinkel en gaat een opleiding tot verkoopspecialist volgen. Donald gaat na de vakantie naar het voortgezet onderwijs. Allemaal leuke veranderingen en nieuwe uitdagingen. Het “gewone” leven gaat ook gewoon door en dat geeft ook weer structuur en afleiding. Ook Dave heeft toekomstwensen. Hij zou nog heel graag op “De Lingehof” gaan wonen. Een zorgboerderij met geiten en een prachtige zagerij, gelegen in Rhenoy. Of het nog haalbaar is om hier te gaan wonen, weet niemand. Einde van het jaar zijn de nieuw te bouwen appartementen klaar, dan gaan we in overleg met de arts, bekijken wat er mogelijk is.

Dave heeft nog iets om over na te denken…zijn 45 km auto. Na bijna 100.000 km op de teller te hebben, is de auto die hij vorig jaar via het TV programma “Hart in aktie” heeft gekregen, niet langer meer inzetbaar. Er is al veel gerepareerd maar er moet zoveel aan vervangen worden dat dit niet verstandig is. Omdat de brommobiel hem vrijheid en zelfstandigheid geeft en de wintermaanden er weer aankomen, is hij op zoek naar een vervanger. Het is zijn wens om dit keer zelf een brommobiel uit te kiezen. Zijn leven wordt al zo beperkt door zijn ziekte en voor hem is het heel belangrijk dat hij deze zelf uitkiest. Wij zoeken met hem mee en omdat Dave een bericht op facebook heeft geplaatst, zijn er nu ook anderen die met hem meedenken. Dit is enerzijds fijn, ook hierin ervaren wij dat er zoveel lieve mensen om Dave heen staan, anderzijds is het ook lastig voor Dave. Hij moet over veel dingen nadenken en keuzes maken en dat is lastig voor hem.

Nou, dit was weer even een blik in ons gezin. Geniet nog even van de zomervakantie, dan doen wij dat ook!

Lieve groet ook namens de mannen,
Joke

3 gedachten over “17 augustus 2018, zorgen en blijdschap gaan hand in hand.”

  1. Wat een vertrouwen in Hem..heel ontroerend en mooi..

    Sterkte weer de komende tijd en succes met het zoeken naar een autootje voor Dave.

  2. Wat fijn om weer wat van jullie te horen en dat jullie ondanks de grote zorgen een fijne zomer hebben gehad. Ik hoop dat Dave een heerlijk week heeft op het water en wat leuk dat Sarita ook meegaat.
    Met het optimisme van Dave moet het mogelijk zijn om aan een andere brommobiel te komen.
    Zo zie je maar weer wat positiviteit met een mens doet. Ik hoop dat jullie nog een hele tijd door kunnen leven zoals jullie nu doen. Het vertrouwen wat jullie in God hebben is bewonderenswaardig, prachtig als je daar zoveel steun aan hebt. Ondanks de grote zorgen hoop ik dat Dave nog vele toekomstplannen kan uitvoeren en dat zijn wens om op de Lingehof te gaan wonen positief uitpakt.
    Heel veel sterkte in de toekomst en dat jullie met het hele gezin nog veel kunnen genieten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.