Lieve lezer,
Afgelopen week kregen wij te horen dat het niet gelukt is om een betrouwbaar DNA vast te stellen uit het weefsel dat ze bij de vorige OK hebben verkregen. Een domper. Er is dus nieuw weefsel nodig om wel een betrouwbaar DNA te krijgen en om daarmee vast te stellen of er nog behandeling mogelijk is.
Volgende week wordt er een nieuwe MRI gemaakt van Dave zijn hoofd en zijn rug. Vervolgens hebben we de week daarna een gesprek over de uitkomst hiervan. Dan zal ook bekeken worden of het plekje in zijn hoofd in de afgelopen weken is gegroeid en of de operatie nog voor de zomervakantie of daarna kan plaatsvinden. Een heleboel onzekerheid dus.
Geduld….
Weer wachten,
gedachten…
Eindeloos veel,
een kringetje rond.
Alsof er nooit een einde aan komt.
Onzekerheid,
voor langere tijd.
Dagen worden weken.
Wachten op uitslagen,
die om nog meer tijd vragen.
Opnieuw een operatie,
hoe zal deze weer gaan,
Kunnen we dit als gezin weer aan?
We zullen onze plannen weer bij moeten stellen.
Hoe vaak moeten we dit nog vertellen?
Onrust van binnen,
wat moet je beginnen?
Je kunt niets doen.
Of toch wel?
Je kunt leven,
liefde geven.
Genieten van elk moment.
Zolang als het kan.
ieder uur, elke dag.
Elkaar koesteren zolang het mag.
Wetend dat er moeilijke tijden zullen komen,
kunnen we nu nog dromen.
Wonderwel slapen we goed.
Maar de achtbaan waar we al jaren in meegaan,
lijkt nooit stil te staan,
blijft maar doorgaan.
We zijn soms zo moe
maar moeten door,
ziek-zijn kent geen vakantie of rust.
En Dave, die kanjer…..
gaat gewoon rustig door
en berust.
Hij reageert zo laconiek,
“wat moet dat moet,
ik ben nu eenmaal ziek”.
Moedig en dapper gaat hij door,
zo houdt hij ons weer een positieve spiegel voor!
Met een lieve groet,
Joke
Je hebt je gevoelens op een prachtige manier onder woorden gebracht. Hier word ik stil van. Het is bemoedigend om te horen dat Dave in dit hele proces positief blijft. Heel veel sterkte weer toegewenst voor de komende tijd. Ik hoop dat jullie in alle hectiek elke keer weer de vrede van God mogen ervaren.
Wat een weg. Wat een zorgen. Wat een mooie familie met zoveel liefde voor elkaar. En Dave, wat een bijzonder dappere jonge man. Ik heb zoveel respect voor jullie. Ik bid voor jullie!
Wat jammer dat er nog een operatie moet plaats vinden…
En wat is Dave een sterke jongen.
Gesteund door Gods hand.
Heel veel kracht voor de komende tijd
Pfffff…. geraakt door wat er gebeurd is, weer de onzekerheid en de manier waarop je het beschrijft! Krachtig… en die Dave, wat een dappere dodo. Jullie zijn een prachtig gezin