Lieve lezer,
De vakantieperiode is weer begonnen. Emiel en Donald hebben al heerlijk gelogeerd op de boerderij in Staphorst. Donald heeft zoveel verhalen te vertellen dat hij ze op gaat schrijven. Wij genieten er enorm van om hem te horen praten alsof hij zelf boer is, over pinken, droge koeien, kalfjes, melken, jodium en nog veel meer.
Dave is gewoon aan het werk in de bakkerij. In het dagelijks ritme blijven is voor hem het beste. Enerzijds heeft hij wel behoefte aan rust en ontspanning en gunnen wij hem dit van harte, anderzijds moeten vakantiedagen dan ook altijd weer ingevuld worden en brengt dat voor ons en hem weer spanning met zich mee. Vakantie blijft dus lastig. We blijven deze zomer dan ook thuis en zullen een paar uitstapjes met de jongens doen en misschien eens samen weggaan. Onze groot reis is immers weer naar Curaçao in november.
Inmiddels ben ik geopereerd en heb ik loopgips, dit gaat er morgen weer vanaf. Dan begin ik met revalideren. Op dit moment hobbel ik wat in en om het huis maar ik ben wel beperkt in wat ik kan doen. Gelukkig hebben we veel hulp gekregen (met strijken, boodschappen doen, de was ophangen, eten koken etc) waar we erg blij mee waren en zijn. Het is toch wel even raar als je als moeder niet uit de voeten kunt en afhankelijk van anderen bent. Maar het gaat heel goed. De jongens hebben zich, samen met Eric, ingezet en meegeholpen en zo zie je maar weer, niemand is onmisbaar!
Een paar weken geleden is Dave voor controle naar de endicrinoloog geweest. Zijn bloedwaarden waren wat verlaagd en daarom is er weer wat medicatie opgehoogd. Eén van de gevolgen van deze lage waarden is vermoeidheid. Nou dat klopt ook wel, regelmatig doet Dave de laatste tijd weer een dutje tussendoor. Hopelijk geven de hogere doseringen hem meer energie.
Ook al is het vakantie, de gesprekken met de psycholoog gaan gewoon door, evenals andere afspraken die aan de ziekte van Dave gerelateerd zijn. Soms zouden wij willen dat we ook hiervan “vakantie” hebben zodat we de zorgen even echt kunnen “loslaten”, maar dat werkt niet zo.
Komende week zijn Emiel en Dave jarig en worden ze 15 en 17 jaar. We zijn blij dat we dit met elkaar mogen beleven. Rond deze dagen denk ik vaak terug aan vorig jaar. De zorgen die we toen om Dave zijn gewicht en eetstoornis hadden zijn nu gelukkig enorm afgenomen. Iets om dankbaar voor te zijn! De feestjes zijn al gevierd maar op de verjaardagen mogen de jongens kiezen wat/waar we eten dus het worden vast nog wel gezellige dagen!
Allemaal een fijne zomer toegewenst!
groetjes Joke